Zichtbaarheid
De moed om vanuit innerlijk leiderschap te stralen
In de kern van ons bestaan ligt een diep verlangen: erkend, gezien en geliefd zijn, precies zoals we zijn. Toch dragen velen van ons een oude pijn met zich mee, veelal ontstaan in de kwetsbaarheid van onze kindertijd.
Wanneer belangrijke anderen, gevangen in hun eigen onzichtbare pijn, emotioneel niet altijd beschikbaar waren, voelde dat mogelijks als een afwijzing. De wereld voelde in dat moment mogelijks onveilig, wat een schrikreactie kan installeren in het lijf. Er sloop mogelijks een stille overtuiging binnen, een overlevingsstrategie: Ik moet het alleen dragen.
Die angst, en dat gevoel van eenzaamheid, dwong ons mogelijks om de blik naar buiten te richten. We stemden ons voornamelijk af op anderen, hielden onze ware stem soms in. We gaven onszelf deels op, om een plek te verdienen. De angst om afgewezen te worden was toen mogelijks, heel begrijpelijk, groter dan de pijn om onszelf te verlaten.
Wat als dit verhaal, wat we al dan niet hoorden of zagen, meer dan waarschijnlijk niet zo bedoeld was, en ergens onderweg wel door ons zo begrepen werd, alsof het waar was, maar daarom niet waar is? Wat als we hier met de kennis en kunde van nu aan durven twijfelen en vanuit ons innerlijk leiderschap, vanuit ons volwassen deel, kunnen kiezen voor een meer genuanceerd, flexibel, helpend verhaal?
De glazen stolp: een automatische rem
Deze oude overlevingsstrategie creëert vandaag mogelijk een innerlijk, onzichtbare ‘glazen stolp’ tussen jou en je potentieel.
Dit is niet iets wat van buitenaf wordt opgelegd; dit is een grens die jezelf onbewust in stand houdt ten koste van je eigen zichtbaarheid, je dromen. Het volle leven, zo je wil.
De dynamiek is verraderlijk: je houdt jezelf klein om veilig te blijven.
De onderliggende, stille boodschap: “Als ik te veel … ben, of als ik voluit straal, word ik wellicht afgewezen.”
Jouw zelfsabotage, je neiging tot minimaliseren en het inhouden van je ware stem zijn de stille manifestaties van deze innerlijke begrenzing. Dit zijn de mechanismen van het Ego, dat enkel kan denken in termen van overleving, terwijl je Essentie onbegrensd, altijd in verbinding, is.
Wat als ik je vertel dat je, je plek mag aannemen, en niet hoeft in te nemen, laat staan te verdienen, zoals vaak vermoed wordt. Ze is er al, ze komt je toe.
De inzet van innerlijke betrouwbaarheid
Hoe herken je dit patroon in de alledaagse realiteit? Naast dat ik de laatste tijd deze dynamiek verschillende keren in mijn praktijk zag langskomen, merkte ik het recent zelf ook op in een situatie rond de planning van mijn kind (4j). Onbewust, liet ik – hoewel ik weet dat hij in goede handen is – de afspraak met, mijn kind overschrijven door mijn stem onvoldoende te gebruiken. Intern voelde dit als een strijd. Mijn hart wilde kiezen voor de gemaakte afspraak en de zachte, betrouwbaarheid naar mezelf en mijn kind toe, maar mijn lijf blokkeerde: het ‘schoot’ in de dorsale staat van weg bewegen uit mijn lijf, naar mijn hoofd, een ‘volgpositie’. Hoofd, hart en zenuwstelsel leken losgekoppeld, elk een andere koers varend; het oude onbewust aangeleerde patroon won.
Dit is een verraderlijke dynamiek: het gaat niet zozeer om de confrontatie, maar om de moed om, op het moment van spanning, toch te kiezen voor de onomstotelijke waarde van je Integriteit. Dit is het moment waarop je Innerlijk Leiderschap claimt over je geconditioneerde reacties.
Diezelfde spanning voel ik trouwens ook nog steeds als ik de moed verzamel om voluit in mijn kracht te gaan staan en mijn essentie te delen of wanneer ik mijn ‘praktijk’ in het licht zet. Ik oefen en stoei met een nieuwe meer helende beweging.
Uitglijden is groei
De kans is groot dat je bij zo’n moment van interne sabotage het gevoel hebt ‘gefaald’ te hebben. Mogelijk voert jouw interne criticus het hoge woord.
Dit is een cruciaal inzicht: de overwinning is niet het perfecte resultaat, maar de steeds snellere herkenning dat je uitgleed in een oud patroon. Dit is data voor je plastisch neurobiologisch zenuwstelsel en herstel. Gekoppeld aan de bewuste keuze en actie om het een volgende keer anders aan te pakken.
Dit is het verschil tussen “Ik faal” (Ego) en “Ik heb nu nieuwe informatie om te groeien” (Essentie).
Voor mij was dit lange tijd verwarrend. Nu het doorsijpelt, is het een liefdevolle her-innering en past het bij wat kloppend voelt voor mij.
Je lichaam fluistert
Je lichaam, jouw trouwe metgezel, draagt deze geschiedenis. Het fluistert en vraagt om aandacht via spierspanning, versnelde adem, brok in de keel… Dit zijn signalen die aangeven: hier zit de rem van ‘de glazen stolp’ schijnbaar vast.
De keuze om dit patroon te doorbreken is een daad van zachtmoedigheid en de moed om door je eigen ‘glazen stolp’ te bewegen. Het is de moed om zacht te zijn voor je lijf en het de aandacht te geven die het daar en toen niet kreeg. Laat vanuit mildheid eventuele aannames los, zodat je eindelijk je zichtbaarheid kan claimen vanuit je ‘heelheid’.
Weet: jouw en hun ervaren onvermogen ligt in oude pijn besloten. Dit zegt veel over jou/hun geschiedenis, en niets over jouw of hun waarde.
De zachtmoedige opstand
Het doorbreken van dit patroon en het verzachten van je ‘glazen stolp’ is een proces van langzame, bewuste groei.
-
Herken de rem
Word je bewust van de momenten waarop je jezelf inhoudt en waar je lichaam de spanning van de stolp vasthoudt. Neem tijd om voelen, toe te laten.
- Vergeet niet te ademen. Liefst langer uit, dan in. Probeer je voeten op de grond te voelen en de grond onder je voeten. Oriënteer je rustig in de ruimte. Ok. Ik ben hier. Deze acties laten je opnieuw thuiskomen bij jezelf in het Nu. Ik hoef niets, ik mag ‘zijn’.
- Valideer de angst: Neem even de tijd om de angst te bedanken voor de bescherming die het je bood. Neem het vanuit je ventrale plek in je lijf liefdevol over. Dit is het loslaten van de emotionele lading.
- Contrasteer & grond: Blijf je voeten voelen. Stel je dan voor hoe het voelt als je voluit in je kracht staat. Wat helpt je hierbij? Is er een symbolisch gegeven dat ondersteuning/houvast kan bieden?
De beweging is al ingezet. Voel het verschil in je lijf. Door deze positieve ervaring te voelen, voeg je nieuwe veiligheid toe aan je zenuwstelsel.
-
Vergroot je tolerantie: stap voor stap
Begin met zachte stappen. Spreek een mening bijvoorbeeld uit in een vertrouwde setting, neem een compliment met volle teugen aan zonder jezelf te minimaliseren. Voel wat dit doet in je lijf.
- Herstel van de Gevoelige Grens: Heb je een grens laten vervagen? Is het je niet gelukt om te blijven staan? Zoek dan later, op een rustiger moment, de dialoog op om de beweging alsnog te herstellen – bijvoorbeeld door te zeggen: “Ik had toen niet de moed om mijn grens aan te geven of te blijven staan, maar voor de volgende keer wil ik graag het volgende afspreken.” Dit is de daad van zachtmoedige herkadering.
Dit is een cyclisch leerproces. Je forceert niets, je herprogrammeert stap voor stap.
Goesting in inspiratie?
Mijn ankers om contact te maken met mijn authentieke zelf, zijn de volgende:
Mijn voeten, zitbotjes, rug voelen. De stilte opzoeken in de natuur, een zachte aanraking, de wijsheid van belichaming ervaren. Warmte voelen via een douche, bad of een thee. Als het ware onthuld door een warm dekentje… Symbolisch doen vlammen van een kampvuur of een kaars het prima voor mij, als houvast: het herinnert me aan warmte, verbondenheid, aan samen-zijn en vieren.
Wanneer je minder -niet langer voortdurend- afstemt op de ander en daarnaast ook meer thuiskomt bij jezelf, openen je ogen zich. Je kan je focus verleggen, je ziet de kleine, momenten van verwondering en vele liefdevolle relaties.
Jezelf innerlijke ruimte en afstemming gunnen, is een zuivere basis om met een zo open mogelijk hart te kunnen verbinden en te ontvangen wat is.
Om vervolgens, met vallen en opstaan – en dat mag – opnieuw te leren uitreiken naar warme, beschikbare anderen.
‘Liefdevolle, verbonden aandacht heelt.’ Jawi Bakker Dat ervaar ik ‘aan de lijve’.
Het gaat om (her)verbinden met jezelf en elkaar. Om met andere ogen te leren kijken. Ervaren dat mensen blijven, ook als je uitglijdt, is goud waard.
Het heeft mij tot dusver enorm geholpen om minder, en met meer bewustzijn, te doen en meer ruimte te nemen om te doorvoelen. Zo wordt het een meer doorleefde, belichaamde ervaring die nieuwe mogelijkheden biedt.
Veiligheid eerst. En die veiligheid begint bij de mate van het herkennen en doorvoelen van jouw innerlijk landschap. Alles resoneert en weerspiegelt. Wat als alles, dus ook ongemak, er mag zijn, informatie in zich draagt en een plek heeft? Het gaat ook over verantwoordelijkheid nemen. Inzien vanuit welke plek je reageert…
Als je, je kan verbinden vanuit een plek van heelheid en ruimte, ben je in staat om mensen aan te trekken en verbindingen te creëren die gebaseerd zijn op wederzijdse beschikbaarheid, en niet op oude angst.
Ik hoop dat je ook de moed vindt om je te laten zien, zoals je bedoeld bent. Zoals het goed voelt. Je hebt al een onbeperkte bron levenskracht in je. Je hoeft het ‘simpelweg’ te herinneren en toe te laten.
De theorie begrijpen is één ding. Het risico bestaat dat het slechts bij kennis blijft. De wezenlijke verandering ontstaat pas wanneer we durven doorvoelen en belichamen; de weg van hoofd naar lijf. In mijn praktijk loop ik graag met je mee om die veilige bedding te creëren.
Samen onderweg.
