“Verzamelen!” roept de juf. Mijn zoon van drie, normaal enthousiast, houdt mijn hand stevig vast. Zijn blik zoekt de mijne, een beetje onzeker. Hij probeert voor zich uit te kijken, maar zijn kleine lijfje verraadt zijn aarzeling.
Herken je dat? Dat moment waarop je kind je een spiegel voorhoudt? Waarop je ineens een glimp opvangt van je eigen kindertijd, met al zijn onzekerheden en emoties?
Een nieuwe blik
Juist in die momenten, hoe klein ook, schuilt een waardevolle ontdekking. Een kans om jezelf beter te leren kennen, om te groeien als ouder én als mens. Je kind geeft je de mogelijkheid om die kleine, aarzelende versie van jezelf te omarmen en te begeleiden.
Verbinding voelen
Het gaat verder dan alleen praten. Het gaat om écht contact maken. Die kleine hand in de jouwe, die vragende blik… wees er helemaal voor je kind. Voel de emoties die er spelen en toon begrip. Zo versterk je de band met je kind en help je hem zijn eigen weg te vinden.
Groeien in liefde
En weet je wat zo mooi is? Je kind laat je naast een spiegel, ook ervaren wat onvoorwaardelijke liefde is. Een liefde die zegt: “Het is oké om te voelen wat je voelt. Ik ben er voor je.”
Authentieke verbinding
Door de ogen van je kind leer je jezelf kennen. Je leert dat alle emoties er mogen zijn, dat alles met elkaar verbonden is. Je leert dat jij ertoe doet.
Dus de volgende keer dat je kind je raakt met zijn emoties, sta er dan even bij stil. Maak contact, voel en wees er voor hem. Het is een ontdekkingsreis die je samen maakt, een reis van verbinding en liefde.
Liefs,
Sarah
