Het belang van de eerste duizend dagen.
Deel 1: Mijn verhaal als baby, dochter.

Jij weet als geen ander welke wegen je bewandeld hebt. Welke de geijkte paden binnen jouw context zijn en welke zo goed als onontgonnen terrein zijn. 

Ik respecteer je om wie je bent. Je doet ertoe.

Het intrigeert me om jouw routeplan in kaart te brengen en samen een gebalanceerde weg uit te stippelen naar meer passende zorg voor jezelf en je belangrijke relaties. Ik verwacht actie om te (her)verbinden met wat je belangrijk vindt. 

Al doende wil ik je leren te vertrouwen op jouw route.

Wie je nu bent als mens, wat je wel of niet doet, werd in belangrijke mate vormgegeven in je gezin van herkomst. Hier heb je geleerd hoe de wereld eruit ziet en hoe je je hierin het best verhoudt en navigeert. Je draagt er de lusten en lasten van mee. 

Enkele nieuwsgierige vragen die in me opkomen:

Welke zaken wil je aankijken en stoppen bij jezelf, en welke wil je juist warm doorgeven met zorg de volgende generatie in het vizier? Heb je ooit andere wegen willen inslaan? Hoe ziet je favoriete pad eruit? Lijkt dit op de weg die je nu bewandelt? Hoe voelt je huidig pad? Wat kan er anders? Wie ziet jouw pad? Wie reist er met je mee? Wie juist niet? Wie zou je willen dat je vergezelt? Wat is hiervoor nodig?

Mogelijk zijn er wegen die je nog niet bewandeld hebt, die toch de moeite waard zouden kunnen zijn.

Hoe dan ook, een nieuwe weg inslaan is vaak spannend, maar o zo fijn als je je gesteund en comfortabel genoeg voelt om een volgende stap te zetten. Samen gaan we op weg, jouw tempo volgend. Jij blijft eigenaar van je proces, jij kiest tot waar we wandelen en wanneer je opnieuw vanuit je authentieke kracht verder kan. Wie weet blijken wat bomen of wilde bloemen toevoegen langs jouw pad voldoende. We ontdekken het samen ergens onderweg.